Anılar, bir kişinin başından geçen ya da yaşadığı dönemde ortaya çıkan olay ve olguları kişisel bilgi ve izlenimlerine dayanarak anlattığı yazılardır. Anı türünde yazar, şimdiki zamanı değil, geçmiş zamanı anlatır. Bu yönüyle günlük türünden farklıdır. Anı, geçmiş zamanı anlattığı için tarihe yardımcı olur. Anı yazısında amaç, bir gerçeği aydınlatmaktır. Bu yüzden anılarda nesnellik esastır. Anı yazarı, anılarını yazarken anlattığı dönem ile ilgili tüm kaynaklara başvurur. Bu kaynaklar eski gazeteler, eski fotoğraflar, eski yazılar, eski mektuplar olabilir.

Anılar, dil ve anlatım yönüyle gezi yazısına benzer. Ancak yazarın dış dünyasından daha çok kendisinden söz etmesi, gezi yazısı ile olan benzerliğini ortadan kaldırır. Gezi yazısında öznellik dış dünyadır. Anılarda ise özne, kişinin kendisidir. Anılarda bir gerçeği, dönemi aydınlatmak amaçlanır. Anı ile otobiyografi, yani öz yaşam öyküsü, benzer özellikler gösterir. Otobiyografi, anıya göre daha geniş kapsamlıdır. Anı, otobiyografinin yalnızca bir bölümü sayılabilir. Ayrıca, anı yazarı yalnızca kendisini yazmaz; yaşadığı dönemi ve çevresindeki kişileri de anlatır. Anıların yazılış kuralı genellikle kronolojiktir. Yazar, yaşayıp gördüklerini belli bir tarih sırası içinde verir. Öyküleme anlatım biçimi kullanılır. Anılarda nesnellik esastır. İddia ispat yazıları değildir. Yazarken duygusallıktan uzak kalınmalı ve gerçekçi olunmalıdır.

Anı türünün en eski örneği, Babürşah'ın "Babürname" adlı eseri kabul edilir. Bu eser aynı zamanda bir gezi yazısı örneğidir. Modern anlamda Tanzimat Dönemi'nde Jean-Jacques Rousseau'nun "İtiraflar" adlı eserinin etkisi ile anı türü, birçok yazar, şair, sanatçı ve devlet adamı tarafından kullanılmıştır. Ziya Paşa'nın bir kitabına ön söz olarak yazdığı "Defter-i Amal", Ahmet Mithat Efendi'nin yazdığı "Menfa", Muallim Naci'nin yazdığı "Ömer'in Çocukluğu" Türk edebiyatının ilk anı türünde yazılarıdır.

Anı türündeki eserler, geçmişin izlerini taşıyarak, okuyucuya bilgi ve tecrübe aktarımı sağlar. Bu eserler, yazarlarının gözlemleri ve yaşantıları ile harmanlanmış, tarihe ışık tutan değerli kaynaklardır. Anılar, sadece bireysel değil, toplumsal hafızanın da bir parçasıdır ve gelecek nesillere aktarılmasında önemli bir rol oynar.